Αναμένεται σύντομα η ανακοίνωση των θεσμικών δεδομένων του σχεδίου «Καλλικράτης» για τη διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, που πιθανότατα θα συνδυαστεί (ταυτόχρονα ή μετά από μερικές μέρες) με την ανακοίνωση των χωροταξικών προβλέψεων, δηλαδή των διοικητικών ορίων των νέων δήμων. Και πυκνώνουν οι πληροφορίες από πολλές έγκυρες πηγές ότι στο σχεδιασμό των πολιτικά υπευθύνων του υπουργείου Εσωτερικών προβλέπεται το απίστευτο εκ πρώτης όψεως σενάριο, της συνένωσης των υφιστάμενων 13 δήμων της νήσου Λέσβου σε έναν!
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!
Τη δημοκρατική διαδικασία που προηγήθηκε της όποιας απόφασης; Όταν, παρά τη γνωστή μελέτη του ΙΤΑ (Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης), που αποτελούσε υποτίθεται τη βάση της δημόσιας διαβούλευσης περί «εύλογων εξαιρέσεων», που για το σύνολο του αθηναϊκού Τύπου ήταν αυτονόητα τα τρία μεγάλα νησιά (Κρήτη, Εύβοια, Λέσβος), η Λέσβος περιέργως επανέρχεται στο «δόγμα» κάθε νησί και δήμος. Άραγε ο δύσμοιρος πολίτης, ατομικά ή ως εκπρόσωπος φορέα, πώς θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει εναντίον για τα προφανή, πάνω σε μια πρόταση που απειλεί να πρωτοεμφανισθεί ως ειλημμένη απόφαση;
Μήπως όμως να θαυμάσει τα έρποντα και με τη μορφή επιλεκτικών διαρροών σε ημετέρους «επιχειρήματα» του υπουργείου; Του επιπέδου, γιατί η Ρόδος που είναι και πιο μεγάλη πληθυσμιακά και όχι η Λέσβος; Λες και ένα νησί που η μεγαλύτερη απόσταση καλύπτεται σε 40 λεπτά, είναι το ίδιο με ένα άλλο που θέλει δύο και πλέον ώρες, λες και ένα νησί με συγκεντρωμένο το 70% του πληθυσμού σε ένα σημερινό δήμο μοιάζει με άλλο με αντίστοιχη συγκέντρωση στο 30%, λες και η υποτιθέμενη διαχείριση 73 (ναι, εβδομήντα τριών!!!) τοπικών συμβουλίων έχει την παραμικρή σχέση με αυτοδιοίκηση. Για να μην πούμε βέβαια ότι και η συνενωμένη σε ένα δήμο Ρόδος κατά τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ δεν προέκυψε ως προϊόν μελέτης, αλλά ως επιθυμία ισχυρού παράγοντα, που είδε στη συγκεκριμένη επιλογή βολικό κοστούμι για τον ίδιο, γι’ αυτό και την επέβαλε.
Εκεί όμως που πραγματικά κανείς βγαίνει από τα ρούχα του, είναι όταν και τοπικά «παπαγαλάκια» της... γενναίας μεταρρύθμισης ξεχνούν τα επιστημονικοφανή επιχειρήματα και αρχίζουν τις επιχειρηματολογίες για το τι «χαλάει τη σούπα στον Παύλο», «εμποδίζει το Σταύρο ή το Σωτήρη», «δε βολεύει το Νάσο», «συμφέρει το Νίκο», «διευκολύνει το Μιχάλη» ευτελίζοντας μια μεταρρύθμιση με προοπτική δεκαετιών, σε διαχείριση της μιζέριας τους.
Το λέμε ξεκάθαρα και φωναχτά. Ανεξάρτητα από το πόσο αυτό το διοικητικό μοντέλο, με το όποιο «χρύσωμα του χαπιού» περί πρόσθετων εξουσιών, μπορεί να είναι λειτουργικό σε ένα νησί με τις γεωφυσικές, πληθυσμιακές (κυρίως ως προς την κατανομή), συγκοινωνιακές και άλλες ιδιαιτερότητες της Λέσβου (που προφανώς δεν μπορεί), σε κάθε περίπτωση αυτό το έκτρωμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ!
- Γιατί δεν παρέχει το παραμικρό εχέγγυο περί ισότιμης αντιπροσώπευσης του πολίτη και ιδιαίτερα αυτού του απομακρυσμένου οικισμού.
- Γιατί οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε υδροκεφαλισμό και ερήμωση της υπαίθρου.
- Γιατί συγκεντρώνει σε ένα κέντρο εξουσίες που έχουν τα χαρακτηριστικά ακριβώς του κρατικού μοντέλου συγκεντρωτικής διοίκησης και αποδυναμώνουν εξ αντικειμένου τη λαϊκή κυριαρχία.
- Γιατί εξ ορισμού αντί της λαϊκής έκφρασης δημιουργεί πολλές μονοπρόσωπες τοπικές εξουσίες, αναπαράγοντας σε συνθήκες 21ου αιώνα, ένα μοντέλο διοίκησης με πολλούς «Γκρούεζες»!
Είναι φανερό ότι ένα τέτοιο μοντέλο θα λειτουργήσει αφ’ εαυτού διαλυτικά, αντιαναπτυξιακά, σε τελική ανάλυση σε βάρος της ενεργοποίησης και συμμετοχής του πολίτη, τώρα ακριβώς που σε συνθήκες κρίσης είναι πλέον απαραίτητα από ποτέ. Στις αυτονόητες εντάσεις που θα ακολουθήσουν από την τυχόν εφαρμογή του (αν ως την τελευταία στιγμή δεν πρυτανεύσει η κοινή λογική), εμείς τουλάχιστον, που δεν αναζητούμε ούτε… πτυχίο μαθητευόμενου μάγου, ούτε επιθυμούμε να χειραγωγήσουμε τη λαϊκή βούληση, θα είμαστε παρόντες, για να θυμίζουμε ενεργούς και σιωπηρούς συνενόχους στην καταστροφική αυτή για τον τόπο εξέλιξη.
Υ.Γ. Όσο για τους μακριά από την πραγματικότητα εμπνευστές των χωρίς εξαιρέσεις δογμάτων «κάθε νησί ένας δήμος», ας μην ξεχάσουν στους σχεδιασμούς τους να βάλουν επιπλέον την Εύβοια, την Κρήτη και την… νήσο Πελοπόννησο!
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!
Τη δημοκρατική διαδικασία που προηγήθηκε της όποιας απόφασης; Όταν, παρά τη γνωστή μελέτη του ΙΤΑ (Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης), που αποτελούσε υποτίθεται τη βάση της δημόσιας διαβούλευσης περί «εύλογων εξαιρέσεων», που για το σύνολο του αθηναϊκού Τύπου ήταν αυτονόητα τα τρία μεγάλα νησιά (Κρήτη, Εύβοια, Λέσβος), η Λέσβος περιέργως επανέρχεται στο «δόγμα» κάθε νησί και δήμος. Άραγε ο δύσμοιρος πολίτης, ατομικά ή ως εκπρόσωπος φορέα, πώς θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει εναντίον για τα προφανή, πάνω σε μια πρόταση που απειλεί να πρωτοεμφανισθεί ως ειλημμένη απόφαση;
Μήπως όμως να θαυμάσει τα έρποντα και με τη μορφή επιλεκτικών διαρροών σε ημετέρους «επιχειρήματα» του υπουργείου; Του επιπέδου, γιατί η Ρόδος που είναι και πιο μεγάλη πληθυσμιακά και όχι η Λέσβος; Λες και ένα νησί που η μεγαλύτερη απόσταση καλύπτεται σε 40 λεπτά, είναι το ίδιο με ένα άλλο που θέλει δύο και πλέον ώρες, λες και ένα νησί με συγκεντρωμένο το 70% του πληθυσμού σε ένα σημερινό δήμο μοιάζει με άλλο με αντίστοιχη συγκέντρωση στο 30%, λες και η υποτιθέμενη διαχείριση 73 (ναι, εβδομήντα τριών!!!) τοπικών συμβουλίων έχει την παραμικρή σχέση με αυτοδιοίκηση. Για να μην πούμε βέβαια ότι και η συνενωμένη σε ένα δήμο Ρόδος κατά τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ δεν προέκυψε ως προϊόν μελέτης, αλλά ως επιθυμία ισχυρού παράγοντα, που είδε στη συγκεκριμένη επιλογή βολικό κοστούμι για τον ίδιο, γι’ αυτό και την επέβαλε.
Εκεί όμως που πραγματικά κανείς βγαίνει από τα ρούχα του, είναι όταν και τοπικά «παπαγαλάκια» της... γενναίας μεταρρύθμισης ξεχνούν τα επιστημονικοφανή επιχειρήματα και αρχίζουν τις επιχειρηματολογίες για το τι «χαλάει τη σούπα στον Παύλο», «εμποδίζει το Σταύρο ή το Σωτήρη», «δε βολεύει το Νάσο», «συμφέρει το Νίκο», «διευκολύνει το Μιχάλη» ευτελίζοντας μια μεταρρύθμιση με προοπτική δεκαετιών, σε διαχείριση της μιζέριας τους.
Το λέμε ξεκάθαρα και φωναχτά. Ανεξάρτητα από το πόσο αυτό το διοικητικό μοντέλο, με το όποιο «χρύσωμα του χαπιού» περί πρόσθετων εξουσιών, μπορεί να είναι λειτουργικό σε ένα νησί με τις γεωφυσικές, πληθυσμιακές (κυρίως ως προς την κατανομή), συγκοινωνιακές και άλλες ιδιαιτερότητες της Λέσβου (που προφανώς δεν μπορεί), σε κάθε περίπτωση αυτό το έκτρωμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ!
- Γιατί δεν παρέχει το παραμικρό εχέγγυο περί ισότιμης αντιπροσώπευσης του πολίτη και ιδιαίτερα αυτού του απομακρυσμένου οικισμού.
- Γιατί οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε υδροκεφαλισμό και ερήμωση της υπαίθρου.
- Γιατί συγκεντρώνει σε ένα κέντρο εξουσίες που έχουν τα χαρακτηριστικά ακριβώς του κρατικού μοντέλου συγκεντρωτικής διοίκησης και αποδυναμώνουν εξ αντικειμένου τη λαϊκή κυριαρχία.
- Γιατί εξ ορισμού αντί της λαϊκής έκφρασης δημιουργεί πολλές μονοπρόσωπες τοπικές εξουσίες, αναπαράγοντας σε συνθήκες 21ου αιώνα, ένα μοντέλο διοίκησης με πολλούς «Γκρούεζες»!
Είναι φανερό ότι ένα τέτοιο μοντέλο θα λειτουργήσει αφ’ εαυτού διαλυτικά, αντιαναπτυξιακά, σε τελική ανάλυση σε βάρος της ενεργοποίησης και συμμετοχής του πολίτη, τώρα ακριβώς που σε συνθήκες κρίσης είναι πλέον απαραίτητα από ποτέ. Στις αυτονόητες εντάσεις που θα ακολουθήσουν από την τυχόν εφαρμογή του (αν ως την τελευταία στιγμή δεν πρυτανεύσει η κοινή λογική), εμείς τουλάχιστον, που δεν αναζητούμε ούτε… πτυχίο μαθητευόμενου μάγου, ούτε επιθυμούμε να χειραγωγήσουμε τη λαϊκή βούληση, θα είμαστε παρόντες, για να θυμίζουμε ενεργούς και σιωπηρούς συνενόχους στην καταστροφική αυτή για τον τόπο εξέλιξη.
Υ.Γ. Όσο για τους μακριά από την πραγματικότητα εμπνευστές των χωρίς εξαιρέσεις δογμάτων «κάθε νησί ένας δήμος», ας μην ξεχάσουν στους σχεδιασμούς τους να βάλουν επιπλέον την Εύβοια, την Κρήτη και την… νήσο Πελοπόννησο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου