Χαίρομαι γιατί βρίσκομαι στο Επιμελητήριο που είναι η Στέγη των βιοτεχνών, των ανθρώπων που ζουν την καθημερινότητα της αγοράς και τους οποίους οφείλουμε να εμπιστευτούμε γιατί σε αυτή την κατηγορία επιχειρήσεων μπορούμε πραγματικά να βρούμε το κλειδί για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, για το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.
Τα πράγματα είναι όπως ακριβώς το περιγράψατε. Η χώρα ζει εδώ και χρόνια μια βαθιά οικονομική κρίση, όχι μόνο δημοσιονομική, όχι μόνο χρηματοοικονομική, αλλά κατά κυριολεξία οικονομική. Δηλαδή, μια κρίση παραγωγής, μια κρίση παραγωγικότητας, μια κρίση ανταγωνιστικότητας. Η κρίση αυτή έχει μετατραπεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, δυστυχώς, σε κρίση κοινωνική. Έχει διαρραγεί η κοινωνική συνοχή. Παρακολουθούμε την κοινωνία μας να μετατρέπεται σε μια κοινωνία των άκρων, να εκφασίζεται. Και τώρα η οικονομική και η κοινωνική κρίση έχει μετατραπεί πλέον και σε πολιτική κρίση, δηλαδή έχει διαμορφωθεί το σκηνικό ενός πολιτικού αδιεξόδου.
Μάλιστα, αυτή η τριπλή κρίση, η τριπλή εσωτερική κρίση, -οικονομική, κοινωνική και πολιτική- τείνει τώρα να μετατραπεί και σε μια κρίση στις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντί ν' αντιληφθούμε πώς διαμορφώνονται οι νέοι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί και ν' αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται, με την εκλογή του νέου Γάλλου Προέδρου, με την αλλαγή της στάσης πολλών ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων, εμείς δημιουργούμε τώρα ένα μέτωπο πιθανόν τυφλό σε σχέση με την Ευρώπη και έτσι μετατρέπουμε την κρίση μας και σε μια κρίση με αυτούς που μπορούν μας βοηθήσουν, υπό όρους και προϋποθέσεις φυσικά, γιατί έχουν τις δικές τους αντιλήψεις, να ξεπεράσουμε τη δική μας εσωτερική κρίση.
Η χώρα πραγματικά είναι ακυβέρνητη. Η περίοδος της πολιτικής αβεβαιότητας δυστυχώς παρατείνεται. Έπρεπε να έχει σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Παρά τις προσπάθειές μας δυστυχώς οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου επειδή κάποιοι το είχαν σχεδιάσει αυτό εξαρχής. Κάποιοι άλλοι φοβήθηκαν ν' αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες και να δοκιμάσουν στην πράξη εύκολες προεκλογικές υποσχέσεις. Κάποιοι άλλοι τρόμαξαν προ του βάρους της ευκαιρίας και της ευθύνης. Και το ακόμη χειρότερο είναι, πως έχει διαμορφωθεί ένα σκηνικό δήθεν διπολισμού, ένα σκηνικό δήθεν δικομματισμού, που είναι καρικατούρα του προηγούμενου δικομματισμού, που οδηγεί τα πάντα σε αδιέξοδο.
Πραγματικά, ανησυχώ γιατί βλέπω να διαμορφώνεται ένα σκηνικό το οποίο δε δίνει λύση. Είναι προφανές ότι πέρασε η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων και των μονοκομματικών πλειοψηφιών. Ο κόσμος ζητάει συνεργασίες, οι αριθμοί επιβάλλουν συνεργασίες.
Αλλά, συνεργασίες, οι οποίες είναι πολιτικά ισορροπημένες, ρεαλιστικές, αποτελεσματικές. Συνεργασίες που μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, να δώσουν λύση και όχι να επιδεινώσουν τα προβλήματα. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις τη χώρα έχοντας απέναντί σου τους μισούς Έλληνες ή τα 2/3 των Ελλήνων.
Χρειάζεται εθνική συστράτευση, χρειάζεται διακυβέρνηση εθνικής συνευθύνης και πρέπει να εφαρμοστεί μια εθνική στρατηγική η οποία είναι ολοκληρωμένη, υπεύθυνη, εφικτή.
Έχω πει και το επαναλαμβάνω και σήμερα σ' εσάς που είστε μέσα στην παραγωγή, μέσα στην καρδιά της ελληνικής οικονομίας, ότι το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα παίξουμε με τη φωτιά, αν θα προσχωρήσουμε στην τυφλή λογική της μονομερούς καταγγελίας της δανειακής σύμβασης χωρίς να ξέρουμε αυτό τι σημαίνει, χωρίς να ξέρουμε αυτό τι κινδύνους ανοίγει, πώς θα διαγραφεί η επόμενη μέρα ή αν θ' ακολουθήσουμε τη στρατηγική της αναθεώρησης των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης κρατώντας όλα τα θετικά της σύμβασης, αυτά που ζήτησε ο Πρόεδρος του ΒΕΑ είναι τα θετικά της σύμβασης, με την Ελλάδα φυσικά να είναι ασφαλής μέσα στην Ευρώπη, να έχει μια σταθερή ευρωπαϊκή προοπτική.
Και αυτό που λέω τώρα, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν το επινοήσαμε αφού υπεστήκαμε μια συντριπτική ήττα στις εκλογές της 6ης Μαΐου που άλλαξε τα εκλογικά μεγέθη του ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΠΑΣΟΚ κατέβαλλε πολιτικό κόστος για τη διαχείριση της κρίσης. Αυτά λέγαμε πάντα. Στην πραγματικότητα αυτή η στρατηγική είναι η δεύτερη φάση της διαπραγμάτευσης που κάναμε, σκληρή διαπραγμάτευση, μέσα σε μια συντηρητική Ευρώπη με τους χειρότερους δυνατούς εσωτερικούς όρους.
Γιατί διαπραγματευόμασταν με τη χώρα σε μακριά προεκλογική εκστρατεία, με τη Νέα Δημοκρατία να πιέζει για άμεσες εκλογές, με το ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις να οργανώνουν τη λεγόμενη «κοινωνική αντιπολίτευση στους δρόμους».
Δεν είχε η Ευρώπη απέναντί της μια ελληνική κυβέρνηση με προοπτική και μακροχρόνια νομιμοποίηση. Άρα ήθελε να αποσπάσει εγγυήσεις εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν ήξερε τι θα συμβεί μετά τις εκλογές. Και τώρα, δεν μπορεί να μην δεσμεύονται για το μάλλον της χώρας όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όλες οι σημαντικές πολιτικές δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν ένα τμήμα υποστατό του ελληνικού λαού, για την περίοδο μετά τις εκλογές.
Μη φανταστείτε ότι μπορεί κάποιες δυνάμεις να μείνουν εκτός ουσιαστικής εθνικής ευθύνης μετά τις εκλογές. Κάποιοι δηλαδή να κρυφτούν στην εύκολη θέση της αντιπολίτευσης και κάποιοι άλλοι ν' αναλάβουν το βάρος της διακυβέρνησης. Όχι. Δεν πορεύεται έτσι ο τόπος. Αυτή δεν είναι μια λύση σοβαρή, δεν είναι μια λύση βιώσιμη, δεν είναι μια λύση αξιόπιστη, δεν είναι μια λύση αποτελεσματική.
Άρα, κανείς δε μπορεί να κρυφτεί. Χρειάζεται ισορροπημένη πολιτική συνεργασία, εθνική συστράτευση, εθνική συνευθύνη. Η δήθεν πόλωση πρέπει να σπάσει και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την ανάδειξη της τρίτης λύσης που είναι το ισχυρό εκλογικά και κοινοβουλευτικά ΠΑΣΟΚ, το οποίο καθώς βρίσκεται στο μέσο του πολιτικού φάσματος, μπορεί να επιβάλλει και το αναγκαίο εύρος συνεργασίας και συστράτευσης, αλλά και την εθνική στρατηγική που έχουμε πει, η οποία στην πραγματικότητα τι είναι; Είναι η κωδικοποίηση της βαθιάς επιθυμίας που έχει η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Γιατί ο ελληνικός λαός θέλει την Ελλάδα στο ευρώ, θέλει ανακούφιση από μέτρα περιορισμού του εισοδήματος, δεν θέλει ύφεση και ανεργία, θέλει προοπτική ανάπτυξης, θέλει να πάρει τα λεφτά της δανειακής σύμβασης για ρευστότητα, επενδύσεις, απασχόληση και θέλει φυσικά συνεργασίες. Εμείς αυτό λέμε. Και αυτό που λέμε είναι -το επαναλαμβάνω- η δεύτερη φάση μιας διαπραγμάτευσης που κάναμε με πολύ σκληρούς όρους.
Κι επειδή κάποιοι φαντασιώνονται το πώς θα διαπραγματευθούν νομίζοντας ότι διαπραγμάτευση είναι η αντιπαράθεση στην Ελλάδα μεταξύ κομμάτων, τους λέμε ότι αυτά που φαντασιώνονται εμείς τα ζήσαμε ως βίωμα στο όνομα του ελληνικού λαού μέσα σε μια σκληρή σύγκρουση με την τρόικα. Γιατί δε θέλαμε μέτρα υφεσιακά, δε θέλαμε μέτρα περιορισμού του εισοδήματος. Θέλαμε και θέλουμε μέτρα αναπτυξιακά, μέτρα προστασίας της κοινωνικής συνοχής και της πραγματικής οικονομίας.
Αλλά, είναι άλλο να διαπραγματεύεσαι πριν πάρεις το δάνειο, πριν μειωθεί το χρέος, πριν μειωθούν τα επιτόκια, χωρίς να έχεις στα χέρια σου τα λεφτά και στα χέρια σου τη σύμβαση και χωρίς να έχεις ένα τελείως διαφορετικό χρέος και διαφορετικό φυσικά να διαπραγματεύεσαι με σοσιαλιστές ηγέτες, να διαπραγματεύεσαι μέσα σε μία Ευρώπη, η οποία έχει αναλάβει πια κινδύνους στην Ελλάδα, να διαπραγματεύεσαι με μία Ευρώπη η οποία ξέρει ότι αυτά τα έχει ακούσει κι ότι αυτοί που τα λέγανε, δηλαδή εμείς, ξέραμε τι συμβαίνει και λέγαμε υπεύθυνα και σοβαρά πράγματα. Αλλά η συντηρητική μυωπία πολλές φορές δεν επιτρέπει να γίνουν τα πράγματα αυτά αντιληπτά.
Άρα, ούτε η τυφλή λογική της μονομερούς καταγγελίας, των πειραματισμών, του παιχνιδιού με τη φωτιά οδηγεί πουθενά. Ούτε η δεξιά παροχολογία που δε θυμάται πως παρεδόθη η χώρα τον Οκτώβριο του 2009 οδηγεί πουθενά. Αυτοί που έφεραν την κρίση δε θα φέρουν τη λύση. Υπάρχει η ανάγκη αυτής της εθνικής συνευθύνης. Το ισχυρό ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που εγγυάται την εξέλιξη.
Όχι γιατί μας ενδιαφέρει να επανέλθουμε σε κυβερνητικές θέσεις. Ξέρω ότι ο κόσμος θέλει νέα πρόσωπα, θέλει ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν δοκιμαστεί ως τώρα στην άσκηση της εξουσίας και αυτό είναι ένα κοινό φυσιολογικό αίτημα. Εμείς δε θέλουμε τον εαυτό μας στην εξουσία. Θέλουμε το ΠΑΣΟΚ ως εγγυητή των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα, των ασφαλών ευρωπαϊκών και προοδευτικών πολιτικών εξελίξεων.
Έτσι θα δώσουμε απάντηση σε αυτά που έθεσε ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου, που είναι αυτονόητα για όλο τον κόσμο του επιχειρείν, για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Τι είναι αυτά που μου είπε προηγουμένως ο Πρόεδρος; Ότι φυσικά έχουμε μια βαθιά ύφεση, η οποία σωρευτικά θα φτάσει το 20% στο τέλος του 2012, ότι αυτό είναι κάτι ανυπόφορο και καταστροφικό, που βεβαίως έχουμε μπει σε ύφεση από το τέλος του 2007 δυστυχώς και εάν δε σπάσουμε το φαύλο κύκλο αλλάζοντας τα επίπεδα ρευστότητας δε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή.
Δεν αρκεί όμως μόνον να αλλάξεις τα επίπεδα ρευστότητας, πρέπει να αλλάξεις το κλίμα, την πολιτική, κοινωνική και οικονομική εμπιστοσύνη, αυτό που λέγεται «κίνδυνος χώρας», γιατί διαφορετικά δε θα μπορέσει να αποκατασταθεί η θέση της Ελλάδας μέσα στη διεθνή οικονομία, μέσα στο εισαγωγικό και εξαγωγικό διεθνές εμπόριο.
Ξεκινάμε λοιπόν σωστά πράγματι από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πως θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών γίνεται λόγω της δανειακής σύμβασης, είναι μια θετική όψη της δανειακής σύμβασης. Πενήντα δισ. ευρώ για τις τράπεζες δεν είναι 50 δισ. ευρώ για τις τσέπες των μεγαλομετόχων των τραπεζών. Είναι 50 δισ. ευρώ για την προστασία των 170 δισ. ευρώ εγγυήσεων που έχουν οι Έλληνες.
Οι Έλληνες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, έχουν αποταμιεύσεις, έχουν ιδρώτα κατατεθειμένο μέσα στις τράπεζες. Πρέπει ο Έλληνας να μπορεί να βρει την κατάθεσή του στον γκισέ της τράπεζας όταν το ζητήσει. Η τράπεζα πρέπει να υπάρχει. Για να υπάρχει η τράπεζα πρέπει να υπάρχει η δανειακή σύμβαση να πέσουν τα 50 δισ. ευρώ για να στηριχτεί όλο αυτό το σύστημα, με το χαρτοφυλάκιο των τραπεζών, τις μετοχές τους, να περιέρχονται στον έλεγχο του ελληνικού Δημοσίου.
Άρα, το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να ρυθμίσει ζητήματα ρευστότητας και τη στρατηγική δανείων, δηλαδή τη στρατηγική διευθετήσεων σε σχέση με τα δάνεια. Πρέπει να κρατήσουμε τα επιτόκια χαμηλά. Πρέπει να κρατήσουμε τις πιστώσεις ανοικτές στα ίδια και υψηλότερα επίπεδα, για να υπάρχει κεφάλαιο κίνησης. Υπολογίζουμε ότι μπορεί να πέσουν στην αγορά τους επόμενους μήνες 50 δισ. ευρώ ρευστότητας επιπλέον. Όχι και τα 50 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά ας πούμε 15 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση.
Η αλλαγή του κλίματος θα φέρει πίσω καταθέσεις, καταθέσεις που έχουν πάει στο εξωτερικό, καταθέσεις που είναι στα σεντούκια και τα στρώματα και δεν αποδίδουν τίποτα, 75 δισ. ευρώ. Αν υποθέσουμε ότι και από κει 15 δισ. ευρώ πάνε στην αγορά για επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας, έχουμε 30 δισ. ευρώ.
Δέκα δισ. ευρώ είναι τα έντοκα γραμμάτια που υποχρεωτικά αγοράζουν από το δημόσιο οι τράπεζες. Αυτό με τη σύμβαση τη δανειακή καταργείται. Παίρνουμε λεφτά από το δάνειο γι΄ αυτό. Άρα περισσεύουν άλλα 10 δισ. ευρώ που αντί για το κράτος θα πάνε στην αγορά, στις επιχειρήσεις, στα πλαφόν, στη διευθέτηση των δανείων, στην πιστωτική επέκταση.
Έχουμε επίσης τη δυνατότητα να επιστρέψουμε επιτέλους το ΦΠΑ, το ΦΠΑ που καθυστερούμε. Αλλά πρέπει να μπουν λεφτά στα ταμεία από τη δανειακή σύμβαση, από τις δόσεις, περίπου 1 δισ. ευρώ. 6,5 δισ. ευρώ είναι οι καθυστερούμενες οφειλές του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, προς επιχειρήσεις, προς ταμεία. Αυτό συνδέεται με το χώρο της υγείας πολύ έντονα και άμεσα, γιατί η καθυστέρηση στις πληρωμές δημιουργεί μια γενικευμένη κρίση. Πρέπει να πάρουμε τα 6,5 δισ. ευρώ από το δάνειο των Ευρωπαίων εταίρων, για να τα δώσουμε στην αγορά.
Και βεβαίως απελευθερώνονται τα μεγάλα έργα υποδομών, τα οποία υπολογίζουμε ότι για τα επόμενα τρία χρόνια μπορεί να είναι 5,5 δισ. ευρώ, στα έργα οδοποιίας, στην ενέργεια, στα νερά, στα απορρίμματα, μπορεί να κινηθεί ένας τεράστιος τζίρος που σημαίνει εργοτάξια, που σημαίνει θέσεις εργασίας, που σημαίνει υπεργολαβίες. Κι εσείς ως βιοτέχνες ξέρετε πάρα πολύ καλά τι σημαίνει υπεργολαβία μέσα από τα έργα του ΕΣΠΑ και τα μικρά και τα μεγάλα, τι σημαίνει υπεργολαβία όταν έχεις μεγάλα έργα υποδομών δημόσια και ιδιωτικά. Έτσι διαμορφώνεται η ρευστότητα, έτσι αλλάζει ο τζίρος στην αγορά.
Και βεβαίως αυτό συνδέεται και με την ανάγκη να λειτουργήσει τελείως διαφορετικά το Ταμείο Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, να ενωθούν όλα τα προγράμματα όπως έχουμε προτείνει, με έναν και μόνο στόχο: Κεφάλαιο κίνησης.
Και η ανανέωση των δανείων του ΤΕΜΠΜΕ είναι ζωτικής σημασίας για σας, γιατί δεν μπορεί φυσικά αυτά να μην ανανεωθούν και να καταστούν ληξιπρόθεσμα τώρα στη φάση της μεγαλύτερης κρίσης που ζει η αγορά, που για μεγάλους κλάδους η κρίση αυτή είναι υπαρξιακή.
Υπάρχουν όμως και οι υπερχρεωμένοι επαγγελματίες, υπερχρεωμένοι βιοτέχνες κι έχουμε πει ότι εάν πρόκειται για ατομικές επιχειρήσεις με χρέος έως 25.000 ευρώ ότι ισχύει για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά θα ισχύει και για τον υπερχρεωμένο επαγγελματία.
Διευθετούνται εκατοντάδες χιλιάδες τραπεζικά δάνεια επιχειρησιακά αυτό τον καιρό. Κι αυτό μπορεί να γίνει με οργανωμένο τρόπο ώστε το δάνειο να εξυπηρετείται, η επιχείρηση να μένει βιώσιμη και η τράπεζα να μην διαγράφει από τα βιβλία της το δάνειο και να μην έχει ανάγκη από πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση που την πληρώνει ο ελληνικός λαός. Κι έτσι να είναι όλοι ικανοποιημένοι χωρίς να μεγεθύνουμε το πρόβλημα το χρηματοοικονομικό και το δημοσιονομικό.
Έχει επίσης πολύ μεγάλη σημασία να θυμίσουμε ότι πάντα υπάρχει η απειλή ορισμένων θεσμών που βασανίζουν τον βιοτέχνη και τον επαγγελματία. Τώρα που οι τράπεζες τίθενται υπό τον έλεγχο του κράτους, είναι προφανές ότι θα αλλάξει ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ. Δεν μπορεί να μην προσαρμοστούν οι κανόνες στην πραγματικότητα της κρίσης. Όχι για να ευνοήσουμε συμπεριφορές οι οποίες είναι εκτός των πρακτικών της αγοράς, αλλά για να προσαρμόσουμε τους κανόνες του ΤΕΙΡΕΣΙΑ στα πραγματικά δεδομένα της αγοράς, δεν μπορείς επειδή βρέθηκες να μην μπορείς να καλύψεις μία επιταγή 2.000 ευρώ να μπαίνεις στη μαύρη λίστα, για παράδειγμα.
Με εκπλήσσει επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν καινοτομίες νομοθετικές πρόσφατες, οι οποίες δεν έχουν γίνει αντιληπτές. Προτείνει, για παράδειγμα, η Νέα Δημοκρατία την ασφάλιση ανεργίας του αυτοαπασχολούμενου, ενώ ξέρετε ότι αυτό έχει νομοθετηθεί και τώρα αρχίζει η εφαρμογή του νέου αυτού θεσμού, της ασφάλισης της ανεργίας για τον επαγγελματία, για τον αυτοαπασχολούμενο.
Υπάρχουν όμως και άλλα θέματα τα οποία μου έθεσε ο Πρόεδρός σας, όπως είναι ο συμψηφισμός. Ένα μεγάλο σχέδιο που με τον Παντελή Οικονόμου το είχαμε ξεκινήσει στο Υπουργείο Οικονομικών και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό θα γενικευθεί ως θεσμός.
Αλλά φυσικά το μεγάλο θέμα είναι το νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα. Είχατε μετάσχει στον διάλογο για το νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα, που τον ξεκινήσαμε πέρσι τον Ιούλιο, έχουμε πάρει τις εκθέσεις όλων των ξένων ειδικών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, άλλων χωρών που πέτυχαν κι όχι χωρών όπως η Γερμανία, εννοώ χωρών όπως η Χιλή η οποία μας βοήθησε στο θέμα αυτό, γιατί είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα αναμορφωμένης φορολογικής διοίκησης.
Αλλά τα κόμματα δυστυχώς, το ένα μετά το άλλο έφυγαν από το φορολογικό διάλογο και δεν μπορέσουμε να πάμε σε μια νομοθετική λύση, η οποία θα μπορούσε να καταργήσει τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε ριζικές απλουστεύσεις της φορολογικής νομοθεσίας και της φορολογικής Διοίκησης. Να σας βγάλει από την επαφή με τα πρόσωπα, να μην υπάρχει ανθρώπινος παράγοντας, να είναι ηλεκτρονική όλη η διαδικασία με την ηλεκτρονική ΔΟΥ και τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και φυσικά με τη γενίκευση του φορολογικού πιστοποιητικού με χαμηλό κόστος, όχι μόνο για τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν Ορκωτούς Ελεγκτές και για τις μικρότερες, μέσα από την χρήση δηλαδή των λογιστικών γραφείων και των υπηρεσιών που έχετε ούτως ή άλλως, να μπορέσετε να έχετε μια άλλου τύπου σχέση με τη φορολογική διοίκηση στη βάση βέβαια κριτηρίων, που θα έχουν συμφωνηθεί σε έναν κοινωνικό διάλογο ανά κλάδο, ώστε εσείς οι ίδιοι να έχετε συμβάλλει με τη γνώση σας και την εμπειρία σας με ένα έντιμο και ειλικρινή τρόπο, απλό τρόπο, στους κανόνες προσδιορισμού του πραγματικού κύκλου εργασιών και του πραγματικού εισοδήματος.
Είναι πράγματα που μπορούν και πρέπει να γίνουν. Είναι εύκολο να γίνουν και είναι κρίμα που δεν έχουν γίνει.
Υπάρχουν και οι μεγάλες ευκαιρίες για σας στο χώρο της καινοτομίας, που πρέπει να τις αγγίξετε. Γιατί πολλές φορές η μικρή και μεσαία επιχείρηση φοβάται να ασχοληθεί με την έρευνα και την ανάπτυξη. Θεωρεί ότι αυτό αποδίδει μακροπρόθεσμα. Δεν έχει νόημα μέσα στην κρίση όπου ο άλλος αγωνίζεται να βρει μια λύση στο καθημερινό πρόβλημα. Υπάρχουν όμως προγράμματα, υπάρχουν ευκαιρίες, υπάρχουν φορολογικά κίνητρα και πολύ σημαντικές απαλλαγές.
Και μην νομίζετε ότι η καινοτομία είναι μόνο υψηλή τεχνολογία, μπορείς και σε προϊόντα σε αγαθά χαμηλής σχετικά τεχνολογίας, συμβατικά, να έχεις καινοτομίες, να έχεις δηλαδή στην πραγματικότητα νέο προϊόν με υπεραξία, το οποίο να μπορεί να αποδώσει και στο εξαγωγικό εμπόριο. Γιατί αν δεν κατακτήσετε νέες αγορές αν δεν ανοίξετε την αγορά, φυσικά δεν μπορείτε να επιβιώσετε μέσα σε μια εσωστρεφή οικονομία η οποία θα τρώει τις σάρκες της.
Κύριε Πρόεδρε, θα είχα τη δυνατότητα να μιλήσω πολύ ώρα για τα θέματα που μου θέσατε, γιατί στην πραγματικότητα αυτά που μου θέσατε είναι μέσα στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος, του προβλήματος της οικονομίας.
Θα κλείσω αναφερόμενος σε ένα άλλο πρόβλημα το οποίο ξέρω ότι σας απασχολεί, που είναι οι χρήσεις γης και οι αδειοδοτήσεις. Πιστεύω ότι έχουμε τώρα ωριμάσει ως κοινωνία και ως κράτος για να λύσουμε οριστικά το θέμα των χρήσεων γης, χωρίς να θίγεται καμία περιβαλλοντική ευαισθησία αλλά με ένα πρακτικό τρόπο, σε συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Έχουμε προτείνει την αντιστροφή του τεκμηρίου αδειοδότησης. Δηλαδή, έχουμε πει ότι ένας πλήρης φάκελος με όλα τα στοιχεία τα οποία φέρνει ο ενδιαφερόμενος -και ο ενδιαφερόμενος δεν είναι πάντα ο μεγαλοεπενδυτής από το εξωτερικό, σπανίως συμβαίνει αυτό, ο ενδιαφερόμενος είναι συνήθως ένας Έλληνας επιχειρηματίας, μικρός ή μεσαίος, που θέλει να ξεκινήσει μια δουλειά ή να επεκτείνει μια δραστηριότητα, να μπορεί να πάρει την άδεια- να τεκμαίρεται ότι ο φάκελός του είναι πλήρης και ότι είναι νόμιμος με το δικό του κίνδυνο βέβαια με βάση τις συμβουλές που έχει από το μηχανικό του, από το λογιστή του, από το δικηγόρο του.
Αυτό πιστεύω ότι θα απελευθερώσει πάρα πολλές δραστηριότητες. Αν και για σας βέβαια το μεγαλύτερο πρόβλημα ξέρω ειδικά για τις βιοτεχνίες, είναι στις οχλούσες δραστηριότητες οι χρήσεις γης, κάτι που μόνο μέσα από το διάλογο με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως σας τον περιέγραψα προηγουμένως, μπορεί να λυθεί και να λυθεί οριστικά.
Επειδή η περίοδος είναι προεκλογική και επειδή τα λόγια μπορεί να φανούν πολύ εύκολα, σταματώ εδώ. Εγώ λέω αυτά τα οποία είχα πει και πριν τις 6 Μαΐου, τα οποία έλεγα και όταν είχαμε την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου. Δεν έχουν αλλάξει οι απόψεις μας. Δεν λέμε πράγματα που δεν θελήσαμε να τα δοκιμάσουμε στην πράξη. Αλλά όταν ανοίγεις όλα τα μέτωπα, όταν έχεις να λύσεις πρόβλημα ελλείμματος πρόβλημα χρέους, πρόβλημα φορολογικού συστήματος, πρόβλημα Δημόσιας Διοίκησης, Δικαιοσύνης, κράτους και ταυτόχρονα έχεις να λύσεις προβλήματα που δημιουργεί η ύφεση, η ανεργία και η παραοικονομία με τη φοροδιαφυγή, είσαι αναγκασμένος να ζεις μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο που δεν σε αφήνει να βρεις τον προσανατολισμό σου.
Και πιστεύω ότι αυτό έχει πάθει αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία και η ελληνική οικονομία: έχει βρεθεί μέσα σε ένα πολλαπλό μαγνητικό πεδίο, με όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Δεν συζητάμε καθόλου για διαρθρωτικές αλλαγές σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, ενώ αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της χώρας για την ανταγωνιστικότητα και την προοπτική της για το νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Θέλω να ελπίζω ότι λύνοντας το πολιτικό θέμα της χώρας, θα αρχίσουμε να λύσουμε και το κοινωνικό και το οικονομικό. Αλλά να λύσουμε πρώτα το πολιτικό. Και το πολιτικό δεν λύνεται με δήθεν μονομάχους οι οποίοι χωρίς να έχουν συνείδηση του μικρομεγαλισμού αυτού που κάνουν και αυτού που λένε, πιστεύουν ότι μπορεί να δώσουν μια λύση στη χώρα την επομένη των εκλογών. Δεν υπάρχει τέτοια λύση.
Η λύση μέσα από μια τεχνητή πόλωση -κλείνω με την παρατήρηση με την οποία άρχισα- είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη. Πρέπει να σπάσει. Και για να σπάσει υπάρχει μια λύση: το ισχυρό εκλογικά και κοινοβουλευτικά ΠΑΣΟΚ.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου