Πρέπει ο κάθε παράγοντας του δημόσιου βίου της χώρας να σταθεί, σε τούτη τη στιγμή, σε τούτη τη συγκυρία, στο ύψος των εθνικών περιστάσεων. Αυτό βέβαια αφορά πρωτίστως το πολιτικό σύστημα, αφορά όλα τα κόμματα, αφορά τους κοινωνικούς εταίρους, αφορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που θα έπρεπε να ενημερώνουν με αντικειμενικό και νηφάλιο τρόπο, όχι να καλλιεργούν τη μιζέρια, την παραίτηση και την απελπισία προβάλλοντας μόνο τα αρνητικά της χώρας μας, μόνο τις δυσκολίες, χωρίς να προβάλλουν τα τόσα θετικά παραδείγματα που έχουμε, ενώ ξέρουμε ότι ο λαός μας μπορεί.
Αυτό αφορά και τον πνευματικό και τον επιστημονικό και τον καλλιτεχνικό κόσμο, που πρέπει να μιλήσει με νηφαλιότητα και με αισιοδοξία για τις δυνατότητες αυτής της χώρας και αυτού του λαού.
Αφορά τους προύχοντες αυτής της χώρας, που έχουν καθήκον να επιδείξουν πατριωτική, εθνική στάση, με πρότυπο τους μεγάλους ευεργέτες του παρελθόντος, που βοήθησαν να στηθεί η σύγχρονη Ελλάδα. Να βοηθήσουν, λοιπόν, και εκείνοι σήμερα τη χώρα και να φέρουν επενδύσεις, αντί να βγάζουν τα χρήματα στο εξωτερικό.
Σε ό,τι αφορά τις Τράπεζες, ακούμε πολλά. Αλλά δεν είναι δυνατόν σε μια περίοδο κρίσης να χρηματοδοτούν, θα έλεγα, εκτός τραπεζικών κριτηρίων, ένα κανάλι που έχει χρέη πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ, και να μην δίνουν ρευστότητα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που μπορούν να επιβιώσουν.
Και μετά, να έρχονται και να λένε, ότι αν μειώσουμε εμείς το χρέος, το βάρος από τον Ελληνικό λαό, θα καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Όχι, δεν θα καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Μπορεί οι θέσεις κάποιων να καταρρεύσουν, οι Τράπεζες θα μείνουν όρθιες, όμως, διότι εμείς θα το εγγυηθούμε.
Όπως και οι πολίτες θέλουν να δουν και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, να συνεισφέρουν και αυτοί επιτέλους στην εθνική προσπάθεια. Αν δεν κάνω λάθος, είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, δημόσιοι λειτουργοί του κράτους, περισσότερο και από τους Βουλευτές, οι οποίοι Βουλευτές στο κάτω – κάτω επανειλημμένως αρνήθηκαν – και αυτό δεν το ξέρει πολύς κόσμος – αυξήσεις τα τελευταία χρόνια. Δεν αρνήθηκαν τις αυξήσεις οι δικαστές.
Και τώρα που ζητούμε και από αυτούς τον οβολό τους υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας μας, μας μιλάνε για «οικονομική κατοχή;». Αυτή την οικονομική κατοχή, θα την παλέψουμε, όταν και αυτοί, και όλοι πληρώσουν τον οβολό τους. Και οι δικαστές.
Και όταν συμβάλλουν ουσιαστικά στο αίσθημα Δικαίου και δεν αφήνουν διάφορους, επειδή είναι ισχυροί παράγοντες του ποδοσφαίρου, των μέσων ενημέρωσης ή των επιχειρηματιών, να μπορούν να ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη, με αρνησιδικία, με αναβολές ή με άλλα τερτίπια.
Και εγώ απευθύνομαι στη μεγάλη πλειοψηφία εκείνων των δικαστών που πιστεύουν στο αίσθημα Δικαίου, και όχι στους λίγους, οι οποίοι παίζουν παιχνίδια με την τύχη της χώρας.
Χρειάζεται όλοι να καταλάβουμε ποιες ευθύνες έχουμε. Όλοι έχουν ευθύνες, όλοι, και οι επιχειρηματίες. Εμείς δεν είμαστε εναντίον κανενός κλάδου, είμαστε υπέρ όλων των υγιών επιχειρηματιών, του σωστού συνδικαλισμού, της σωστής, πραγματικά αυτόνομης και αδέκαστης Δικαιοσύνης, του σωστού τραπεζικού συστήματος, που δίνει ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και όχι στην παραοικονομία, αλλά θα χτυπήσουμε τα φαινόμενα, τα οποία μας έφεραν μέχρι εδώ. Διότι ο κόσμος πραγματικά λέει: ως εδώ και μη παρέκει! Ο κόσμος δικαίως πονάει και αισθάνεται αδικία, όταν αυτά τα κατεστημένα προσπαθούν να ξεφύγουν από τις δικές τους υποχρεώσεις.
Εάν δεν χτυπήσουμε αυτές τις πρακτικές, τότε πράγματι ο πλούτος του Ελληνικού λαού δεν θα ανήκει σ’ αυτόν, αλλά θα γίνεται συνεχώς βορρά στις ορέξεις κάθε ισχυρού.
Το Δημόσιο θα μείνει κατακερματισμένο σε φέουδα υπαλλήλων, μανδαρίνων, αν θέλετε, ή άλλων ισχυρών, που ιδιοποιούνται την εξουσία και λεηλατούν την περιουσία. Όλοι σήμερα πληρώνουμε. Δεν υπάρχει εξαίρεση. Πληρώνουμε, για να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα και, επιτέλους, ένα κράτος δίκαιο και μια Ελλάδα αυτόνομη.
Είναι λάθος να ισχυρίζεται κανείς ότι έχουμε βάλει τον έναν ενάντια στον άλλον. Αντιθέτως, τους χρειαζόμαστε όλους. Όλοι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, όλοι μέσα μας πρέπει να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Να αλλάξουμε έναν παλιό εαυτό, με αυτόν ο οποίος, πιστεύω, ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας δυνατότητες, στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε με ανάλογο τρόπο αυτές τις δυνατότητες, με φαντασία, κέφι, δημιουργικότητα, καινοτομία και πρωτοβουλία.
Να σταματήσουμε την αλληλοκατηγορία, να σταματήσουμε να ψάχνουμε τον κακό εχθρό μέσα ή έξω, ο οποίος, αν απαλειφθεί, όλα λύθηκαν ως δια μαγείας, και να ενισχύσουμε τα πλεονεκτήματά μας μέσα από την παιδεία, τη γνώση, τη στήριξη των πολιτών μας.
Αυτό αφορά και τον πνευματικό και τον επιστημονικό και τον καλλιτεχνικό κόσμο, που πρέπει να μιλήσει με νηφαλιότητα και με αισιοδοξία για τις δυνατότητες αυτής της χώρας και αυτού του λαού.
Αφορά τους προύχοντες αυτής της χώρας, που έχουν καθήκον να επιδείξουν πατριωτική, εθνική στάση, με πρότυπο τους μεγάλους ευεργέτες του παρελθόντος, που βοήθησαν να στηθεί η σύγχρονη Ελλάδα. Να βοηθήσουν, λοιπόν, και εκείνοι σήμερα τη χώρα και να φέρουν επενδύσεις, αντί να βγάζουν τα χρήματα στο εξωτερικό.
Σε ό,τι αφορά τις Τράπεζες, ακούμε πολλά. Αλλά δεν είναι δυνατόν σε μια περίοδο κρίσης να χρηματοδοτούν, θα έλεγα, εκτός τραπεζικών κριτηρίων, ένα κανάλι που έχει χρέη πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ, και να μην δίνουν ρευστότητα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που μπορούν να επιβιώσουν.
Και μετά, να έρχονται και να λένε, ότι αν μειώσουμε εμείς το χρέος, το βάρος από τον Ελληνικό λαό, θα καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Όχι, δεν θα καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Μπορεί οι θέσεις κάποιων να καταρρεύσουν, οι Τράπεζες θα μείνουν όρθιες, όμως, διότι εμείς θα το εγγυηθούμε.
Όπως και οι πολίτες θέλουν να δουν και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, να συνεισφέρουν και αυτοί επιτέλους στην εθνική προσπάθεια. Αν δεν κάνω λάθος, είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, δημόσιοι λειτουργοί του κράτους, περισσότερο και από τους Βουλευτές, οι οποίοι Βουλευτές στο κάτω – κάτω επανειλημμένως αρνήθηκαν – και αυτό δεν το ξέρει πολύς κόσμος – αυξήσεις τα τελευταία χρόνια. Δεν αρνήθηκαν τις αυξήσεις οι δικαστές.
Και τώρα που ζητούμε και από αυτούς τον οβολό τους υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας μας, μας μιλάνε για «οικονομική κατοχή;». Αυτή την οικονομική κατοχή, θα την παλέψουμε, όταν και αυτοί, και όλοι πληρώσουν τον οβολό τους. Και οι δικαστές.
Και όταν συμβάλλουν ουσιαστικά στο αίσθημα Δικαίου και δεν αφήνουν διάφορους, επειδή είναι ισχυροί παράγοντες του ποδοσφαίρου, των μέσων ενημέρωσης ή των επιχειρηματιών, να μπορούν να ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη, με αρνησιδικία, με αναβολές ή με άλλα τερτίπια.
Και εγώ απευθύνομαι στη μεγάλη πλειοψηφία εκείνων των δικαστών που πιστεύουν στο αίσθημα Δικαίου, και όχι στους λίγους, οι οποίοι παίζουν παιχνίδια με την τύχη της χώρας.
Χρειάζεται όλοι να καταλάβουμε ποιες ευθύνες έχουμε. Όλοι έχουν ευθύνες, όλοι, και οι επιχειρηματίες. Εμείς δεν είμαστε εναντίον κανενός κλάδου, είμαστε υπέρ όλων των υγιών επιχειρηματιών, του σωστού συνδικαλισμού, της σωστής, πραγματικά αυτόνομης και αδέκαστης Δικαιοσύνης, του σωστού τραπεζικού συστήματος, που δίνει ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και όχι στην παραοικονομία, αλλά θα χτυπήσουμε τα φαινόμενα, τα οποία μας έφεραν μέχρι εδώ. Διότι ο κόσμος πραγματικά λέει: ως εδώ και μη παρέκει! Ο κόσμος δικαίως πονάει και αισθάνεται αδικία, όταν αυτά τα κατεστημένα προσπαθούν να ξεφύγουν από τις δικές τους υποχρεώσεις.
Εάν δεν χτυπήσουμε αυτές τις πρακτικές, τότε πράγματι ο πλούτος του Ελληνικού λαού δεν θα ανήκει σ’ αυτόν, αλλά θα γίνεται συνεχώς βορρά στις ορέξεις κάθε ισχυρού.
Το Δημόσιο θα μείνει κατακερματισμένο σε φέουδα υπαλλήλων, μανδαρίνων, αν θέλετε, ή άλλων ισχυρών, που ιδιοποιούνται την εξουσία και λεηλατούν την περιουσία. Όλοι σήμερα πληρώνουμε. Δεν υπάρχει εξαίρεση. Πληρώνουμε, για να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα και, επιτέλους, ένα κράτος δίκαιο και μια Ελλάδα αυτόνομη.
Είναι λάθος να ισχυρίζεται κανείς ότι έχουμε βάλει τον έναν ενάντια στον άλλον. Αντιθέτως, τους χρειαζόμαστε όλους. Όλοι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, όλοι μέσα μας πρέπει να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Να αλλάξουμε έναν παλιό εαυτό, με αυτόν ο οποίος, πιστεύω, ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας δυνατότητες, στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε με ανάλογο τρόπο αυτές τις δυνατότητες, με φαντασία, κέφι, δημιουργικότητα, καινοτομία και πρωτοβουλία.
Να σταματήσουμε την αλληλοκατηγορία, να σταματήσουμε να ψάχνουμε τον κακό εχθρό μέσα ή έξω, ο οποίος, αν απαλειφθεί, όλα λύθηκαν ως δια μαγείας, και να ενισχύσουμε τα πλεονεκτήματά μας μέσα από την παιδεία, τη γνώση, τη στήριξη των πολιτών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου