Από το: ΛΟΓΟΠΛΟΚΙΕΣ
Ο διαβιών στην κοσμάρα του Αντωνάκης, πήγε στην ακριτική Μυτιλήνη για να ρίξει την κοτσάνα του : «δώστε την Ελλάδα μας, πίσω…».
΄Ωπα ρε …μεγάλε, ποιος είσαι εσύ, ποιοι είστε εσείς, και ποια «Ελλάδα σας» θέλετε πίσω ;
Όπως φροντίζεις να δείχνεις συνέχεια, είσαι ο συνεχιστής του «έργου» και των πολιτικών του Καραμανλή και είσαστε οι δεξιούρες, που οδήγησαν την οικονομία και τη χώρα στη χρεοκοπία και την ανυποληψία. Είσαστε αυτοί που έστρωσαν το χαλί για να ενσκύψουν οι τροϊκανοί !
Η «Ελλάδα σας» ήταν η χώρα της διαφθοράς, των κουμπάρων, των ομολόγων, των αλχημειών, η χώρα του play station και του εγκληματικού ωχαδερφισμού ! ΄Ηταν η χώρα, που την καταντήσατε να γίνει σημείο αρνητικών αναφορών και σχολίων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αυτή την «Ελλάδα» ψάχνεις και ζητάς Αντωνάκη ; Τι θράσος αλήθεια και τι πρόκληση στα αισθήματα του ελληνικού λαού, που έχει νωπές τις θύμισές του !...
Μα καλά, τι νόμισες ; Πως ο λαός ξέχασε κιόλας ; Πως εσύ, ο διαχρονικά λίγος και κατά συρροή αποτυχημένος πολιτικός, θα μπορούσες να τον ξεγελάσεις ;
Αυταπατάσαι οικτρά αν νομίζεις πως με δυο δηλώσεις για το Ρουσόπουλο και τον Βουλγαράκη, καθάρισες το στίγμα της παράταξής σου. Είσαι νυχτωμένος μακριά, αν πίστεψες, πως μπορείς να το παίζεις αθώα περιστερά και αμόλυντη παρθένα, μ΄ αυτό το παρελθόν σου, (προστατευόμενος και υπουργός του Καραμανλή) και μ΄ αυτό το παρόν σου, (προστάτης και υπερασπιστής του πρώην αφεντικού σου).
Μπορεί για σένα, αυτή η τακτική να πηγάζει από την ανάγκη και τις δεσμεύσεις σου, στα μάτια, όμως, του πολίτη φαντάζει και είναι, μια χοντροκομμένη απόπειρα εξαγνισμού της πιο θλιβερής και συνάμα τραγικής διακυβέρνησης της χώρας, της επάρατης πενταετίας 2004-2009.
Ο ελληνικός λαός γνωρίζει, πολύ καλά, πως ό,τι τραβάει σήμερα, το υφίσταται, κατά κύριο λόγο, εξ αιτίας των εγκληματικών πολιτικών, που εφαρμόστηκαν από την παράταξη που σήμερα υπερασπίζεσαι και τον πολιτικό, που ξενδιάντροπα εναγκαλίζεσαι. Και το δείχνει... Είναι, ακριβώς, για όλα αυτά, που οι φανφάρες του τύπου «δώστε την Ελλάδα μας, πίσω…» του προκαλούν γέλια, αλλά και οργή !...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου