ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Δεν έχει πλάκα πλέον αυτή η ιστορία µε τις αποδοκιµασίες εις βάρος κυβερνητικών στελεχών και του Πρωθυπουργού. Δηλαδή, τι δεν έχει πλάκα; Να, το ότι εξελίσσεται σε µόδα. Εντάξει, έγινε µιαφορά, το πήραν τα µπλογκ, είπαν όλοι «τι λες ρε παιδί µου, σοβαρά;». Μετά επαναλήφθηκε, ακολούθησε η ίδια σειρά γεγονότων – αυτόπτης µάρτυρας, περιγραφήµε σάλτσα, καταγραφή από τα µπλογκ, άντε και από καµιά εφηµερίδα, και εντυπωσιασµός όλων: «Αντε, αλήθεια; Τι λες;». Οσο όµως επαναλαµβανόταν τόσο µειωνόταν ο εντυπωσιασµός και έδινε τη θέση του στα ερωτηµατικά. Και όταν διαφοροποιήθηκε λίγο το στυλ των εκδηλώσεων και πήρε πιο οργανωµένο χαρακτήρα – συγκέντρωση µπροστά στο σπίτι του Σηµίτη και του Καραµανλή – αυθόρµητων εκδηλώσεων, τα ερωτηµατικά πλήθυναν. Τώρα πια δεν υπάρχει ούτε ένας που να µην πιστεύει ότι όλο αυτό το κόλπο είναι στηµένο...
«Η Αίγυπτος δείχνει τον δρόµο»!
ΤΟ ερώτηµα είναι από ποιον – το γιατί, είναι ολοφάνερο. Αυτός ή αυτοί που το έχουν στήσει, επιδιώκουν να εµφανίσουν µια κυβέρνηση καταδιωκόµενη και έναν Πρωθυπουργό αποδοκιµαζόµενο από τους πάντες – άρα, µεγάλε, µάζευέ τα όσο είναι καιρός για να γλιτώσεις τα χειρότερα. «Η Αίγυπτος δείχνει τον δρόµο», είδα να γράφει µια αφίσα κολληµένη παντού και αναρωτήθηκα τι ήθελε να πει ο ποιητής. Οτι ο Γιώργος είναι σαν τον Μουµπάρακ ή ότι θα την κάνουν επιτέλους την Πλατεία Συντάγµατος, Πλατεία Ταχρίρ να έχουµε κι εµείς οι Ελληνες τον δικό µας (συµβολικό) χώρο για να απαιτήσουµε οµαδικά να φύγει ο Γιώργος και η κυβέρνησή του διότι µας τυραννάνε; Απάντηση δεν βρήκα, αλλά την αναζητώ. Πιθανόν να την έχουν τα παλικάρια του ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός Αλέξης, που είδε(;) επιτέλους να δικαιώνονται οι αγώνες του. Αυτός κάνει αντιπολίτευση, όχι εκείνος ο ξενέρωτος ο Σαµαράς!
Πέταξαν γιαούρτι κι έφυγαν...
Το πρόβληµα µε όλα αυτά είναι πως το νόµισµα έχει δύο όψεις. Η µια είναι φανερή και γνωστή. Είναι ό,τι βλέπουµε: µαζεύονται δέκα, είκοσι, τριάντα, κάνουν ένα ντου εκείπου µιλάει ένα κυβερνητικό στέλεχος και ενώ διαλύουν την εκδήλωση, ορισµένοι από την οµάδα καταγράφουν το σκηνικό µε κάµερες προκειµένου να ανεβάσουντο κατόρθωµα στο Διαδίκτυο, να γίνειο τζερτζελές. Διότι, αν το καλοσκεφτείς, όλα αυτά έναν και µόνο στόχο έχουν:
τον τζερτζελέ. Τον τίτλο. Την εντύπωση: έφαγε γιαούρτια ο Πάγκαλος. Ναι έφαγε. Δύο από τους 30 τύπους µε τους οποίους επιχείρησε να ανοίξει συζήτηση έξω από µια ταβέρνα, την ώρα που τους µιλούσε, του πέταξαν από ένα γιαούρτι και εξαφανίστηκαν. Στο µεταξύ, το κατέγραφαν οι κάµερες για να απο λαύσουµε όλοι το κατόρθωµα. Ξέρεις τι ηρωισµός είναι να πετάς γιαούρτι εναντίον κάποιου ανυποψίαστου, την ώρα µάλιστα που κάνει διάλογο; Τεράστιος. Μπράβο µεγάλε, πέρνα όποτεευκαιρείς να σου δώσουµε και το παράσηµο. Υπάρχει σοβαρό ζήτηµα δηµοκρατίας
Η άλλη όψη του νοµίσµατος είναι η αθέατη. Αυτή που δεν τη βλέπεις, αλλά την ψυχανεµίζεσαι. Αν ας πούµε ο Γιώργος αποδοκιµάζεται όπου εµφανίζεται, ο αντιπρόεδρός του τρώει γιαούρτια και ο κάθε υπουργός αυτής της κυβέρνησης, που έχει γυναίκα και παιδιά και θέλει να πάει να φάει κι αυτός σαν άνθρωπος κάπου αλλά δεν µπορεί, υπάρχει ένα ζήτηµα δηµοκρατίας. Σοβαρό µάλιστα. Γιατί όλο αυτό που γίνεται αποπνέει έναν υφέρποντα φασισµό, αυτόν του όχλου, που λέει: «Σου απαγορεύω να απολαµβάνεις τα δικαιώµατα που έχει ο κάθε πολίτης σε µια δηµοκρατία». Το αµέσως επόµενο βήµα είναι ο όχλος να αποφασίσει να απονείµει ο ίδιος «δικαιοσύνη» για να τιµωρήσει αυτούς από τους οποίους ήδη έχει αφαιρέσει ατοµικά δικαιώµατα όπως αυτά που προαναφέρθηκαν. Φυσικά, σε δηµόσια τελετή. Στο Σύνταγµα, στη δική µας «Πλατεία Ταχρίρ». Αµα µιλάµε για επαναστατικές διαδικασίες, µιλάµε για ολοκληρωµένα πράγµατα. Οχι µεσοβέζικες καταστάσεις. Τι να λένε τώρα τα γιαούρτια και τα τέτοια...
«Εµπρός λαέ, µη σκύβεις το κεφάλι»
Το άλλο που θέλω να πω σε σχέση µε όλα αυτά που παρακολουθούµε, είναι ο αντιπαθής τσαµπουκάς που περιφέρει στη δηµόσια ζωή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο πίσω από τις λέξεις πρόεδρος Αλέξης όχι µόνο δεν υποστέλλει τη σηµαία του αγώνα, αλλά εξαγγέλλει καινούργιες κινητοποιήσεις, καλύπτει πολιτικά όλα όσα συµβαίνουν και δίνει νέο νόηµα στον ορισµό «κοινοβουλευτικό κόµµα». Προσωπικά έχω µερικές ιδέες για άλλες µορφές αγώνα από τον πρόεδρο,του είδους: µιλάει ο Γιώργος από το βήµα της Βουλής, σηκώνεται από τη θέση του ο Αλέξης, τον πλησιάζει, του τραβάει δυο χαστούκια και µε υψωµένη τη γροθιά φωνάζει στους βουλευτές, για να τον πάρουν οι κάµερες: «Εµπρός λαέ, µη σκύβεις το κεφάλι»! Αλλο: συνεδριάζει το Υπουργικό Συµβούλιο στον επάνω όροφο της Βουλής, ανεβαίνει ο Αλέξης µαζί µε τον Λαφαζάνη και τον Μουλόπουλο (γεια σου Βασιλάκη) µπουκάρει στην αίθουσα, πηδάει πάνω στο τραπέζι, ενώ φυσικά τον καλύπτουν οι κάµερες, και φωνάζει: «Γερµανοτσολιάδες καθάρµατα, έφτασε η ώρασας»! Μια άλλη ιδέα επίσης θα ήταν να συλλάβει κάποιον υπουργό, να τον αλείψει πίσσα και πούπουλα και να τονπεριφέρει στους δρόµους προς παραδειγµατισµό. Πρόεδρε, πάρε ριζοσπαστικές αποφάσεις, όχι ηµίµετρα...
Οι επιθέσεις παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις...
Γελάτε, ε; Κι όµως δεν είναι για γέλια αυτά. Γιατί µπορεί να το ευχαριστήθηκαν µερικοί που γιαουρτώθηκε ο Πάγκαλος (τον «έφαγε» η γλώσσα του), αλλά εδώ το πράγµα παίρνει διαστάσεις που µπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Για παράδειγµα, ας πούµε, ορισµένοι οργανώνουν τώρα συλλαλητήριο έξω από το σπίτι του Γιώργου για να εκφράσουν, τάχα µου, την οργή τους για την πολιτική που ακολουθεί. Κάτι ανάλογο ασφαλώς µε αυτό που είχαν κάνει προ καιρού έξω από το σπίτι του Κώστα Σηµίτη,από όπου καί τό γραφικό στιγµιότυπο. Πρόκειται για τους γνωστούς «αγανακτισµένους», εντός των οποίων συναθροίζεται κάθε καρυδιάς καρύδι. Από καραµπινάτα φασιστοειδή µέχρι ακροδεξιούς και «πεθαµένους» νεοδηµοκράτες, έως διάφορα περιθωριακά άτοµα, γνωστά για τη δράση τους στην ελληνική κοινωνία, τα οποία έχουν κατά καιρούς ανοίξει πάρε-δώσε µε τις εισαγγελικές αρχές για ζητήµατα που αφορούν τον µισό Ποινικό Κώδικα (εκβιασµοί, πλαστογραφίες και άλλα πολλά). Το µόνο ερώτηµα που έχω είναι πότε η υπόλοιπη κοινωνία θα αποφασίσει να σταµατήσει να τους παρακολουθεί απαθής, σαν να µη συµβαίνει τίποτα. Το τι θα συµβεί, µπορώ να το φανταστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου