ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ - 11/1/2009
Μπορεί να διανύουμε πλέον το έτος 2009, όμως σας ερωτώ, τι άλλαξε από τις 6 Δεκέμβρη 2008;
Μήπως ο Άη - Βασίλης έφερε το κοινωνικό και δίκαιο κράτος που οι ίδιοι δεν μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας; Ή μήπως η ξεγνοιασιά των διακοπών των Χριστουγέννων και τα φανταχτερά δώρα κατάφεραν να εξαγοράσουν την μνήμη των παιδιών μας;
Ένα διεφθαρμένο ενήλικο μυαλό μπορεί να εξαγοραστεί με μερικά ομόλογα, μια αθώα παιδική μνήμη όμως δεν μπορεί να ξεχάσει την αδικία που αφαιρεί παιδικές ζωές όσα υλικά αγαθά και να της προσφέρεις.
Ως μάνα, ως εργαζόμενη, ως ενεργός πολίτης νιώθω οργή, αγανάκτηση, θυμό, λύπη και ανασφάλεια ταυτόχρονα.
Αγανάκτηση για τα έκτροπα εκείνων που προσπαθούν πίσω από τις κουκούλες να αμαυρώσουν με καταστροφές και πλιάτσικο τη φωνή της απελπισμένης νεολαίας που ξεχύνεται στους δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλειά, στην ποιότητα ζωής, στην Παιδεία. Μιας νεολαίας που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο, όμως βλέπει τους κόπους της να μην αμείβονται παρά να καταπατούνται από εκείνους που έχουν κάνει την αδικία νόμο των ισχυρών.
Θυμό γιατί δεν κατάφερα να χτίσω ένα καλύτερο σήμερα για τα παιδιά μου, ένα σήμερα γεμάτο αξιοκρατία.
Λύπη για τον άδικο και ανεξήγητο χαμό του Αλέξανδρου.
Οργή για το οπλισμένο χέρι του “εφιάλτη” ειδικού φρουρού και ανασφάλεια γιατί αύριο μπορεί να είναι το δικό μου παιδί.
Ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια, βία, ρατσισμός και διαφθορά είναι μερικά από τα αίτια που οδήγησαν τους νέους στην εξέγερση. Η δολοφονία του Αλέξανδρου ήταν απλά η αφορμή.
Στους δρόμους της οργής ενώνονται οι νέοι που υποφέρουν από την ανεργία, η γενιά των 600 και 700 ευρώ. που καταλήγουν να μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 30 τους χρόνια για οικονομικούς λόγους.
Εκεί βρίσκονται και οι νέοι μετανάστες που καθημερινά βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και ρατσισμό.
Εκεί βρίσκονται δυστυχώς και οι πεινασμένοι μετανάστες που δεν έχουν κανένα εργατικό δικαίωμα, πλούσια πηγή αλίευσης φτηνής εργατιάς και μάλιστα ανασφάλιστης, στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
Στους ίδιους δρόμους μαζί διαδηλώνουν ειρηνικά και οι μαθητές, τα νιάτα της αγχώδους καθημερινότητας σπίτι-σχολείο-φροντιστήριο, που σε συνδυασμό με τις εξετάσεις παλεύουν για μια θέση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα με την ελπίδα της επαγγελματικής αποκατάστασης όσο ονειρική και να φαντάζει.
Μια πραγματικότητα που οδηγεί στην πεποίθηση πως η μόνη διέξοδος είναι ο καθημερινός ανιδιοτελής, ενιαίος, ειρηνικός αγώνας για ένα καλύτερο αύριο, για μια δημοκρατική και ελεύθερη, δίκαιη κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Είναι καθήκον μας, να ξαναχτίσουμε τα θεμέλια μιας πραγματικής Δημοκρατίας, με αίσθημα ευθύνης, να βγάλουμε τη χώρα από την απόγνωση και να δώσουμε ελπίδα, μέλλον και όραμα σε εμάς και στα παιδιά μας, για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη Ελλάδα.
Οφείλουμε να δράσουμε συλλογικά, αλληλέγγυα, αποτελεσματικά. Οι δυνάμεις της εργασίας, των νέων, των ανέργων, θα ανατρέψουν την νεοφιλελεύθερη πολιτική η οποία δρα προς όφελος των λίγων και αδικεί το κοινωνικό σύνολο. Η επιτυχία, θα είναι πλέον μονόδρομος, σε όλα τα επίπεδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου